چرا بازی نکردن و بازیگوش نبودن سلامت مان را به خطر می اندازد؟ - وبلاگ نرم افزار جیرا

به گزارش وبلاگ نرم افزار جیرا، این متن تا حدی می تواند علل بازیگوشی، جوک ساختن و لطیفه سازی در شرایط بحرانی را شرح دهد و از پیامد های مثبت آن برای روان انسان پرده بردارد.

وبلاگ نرم افزار جیرا | خواب کافی، غذا سالم و ورزش بخشی از برنامه روزمره تان برای سلامتی هستند. اما برای داشتنِ سبک زندگی سالم هنوز جای یک فعالیت خالی است. آن فعالیت چیست؟

به گزارش وبلاگ نرم افزار جیرا ، دکتر استوارت براون کارشناس تفریح است. این روان پزشک و محقق بالینی که بیش از 60 سال در زمینه اهمیت بازی در بین انسان ها و حیوانات از همه گونه ها تحقیق نموده است، می گوید: طبق تحقیقات همه ما در سطح غریزی به بازی گرایش داریم و بازی از این حیث برای ما اهمیت دارد.

او باور دارد که ما در زمان بازیگوشی برترین نسخه از خودمان را ارائه می دهیم.

دکتر براون علاوه بر تحقیقاتی که در دانشگاه بایلور انجام داده است، یکی از نویسندگانِ کتابی با عنوان بازی: چطور بازی مغز ما را شکل می دهد، تخیلِ ما را پرورش می دهد و روح مان را جلا می دهد است.

خبرگزاری سی ان ان درباره اهمیت بازی کردن مصاحبه ای با این روان پزشک انجام داده است که ما خلاصه ای از آن را در وبسایت وبلاگ نرم افزار جیرا برای تان ترجمه نموده ایم. این متن تا حدی می تواند علل بازیگوشی، جوک ساختن و لطیفه سازی در شرایط بحرانی را شرح دهد و از پیامد های مثبت آن برای روان انسان پرده بردارد.

- چرا به بازی احتیاج داریم؟

- مثل خواب و رویا یا سیستم ایمنی یا سیستم گوارش، بازی نیز بخشی از احتیاج های یک حیوان برای توسعه تعلق اجتماعی و همبستگی است. اگر شما را از بازی محروم نمایند، نتایج بسیار اسف باری برای تان به وجود می آید؛ بنابراین بازی عملی مبتذل و پوچ نیست. بازی برای سلامت جسمی و اجتماعی مهم است. من روی 6000 نفر مطالعه انجام داده ام و با جزئیات سابقه بازی، اهمیت و احتیاج به بازی و پیامد های محرومیت از آن را آنالیز نموده ام.

بازی در انسان ها و حیوانات یک پدیده طبیعی است. به نظر می رسد که هر چه گونه ای توانایی یاد گیری بیش تری داشته باشد؛ بازی برای توسعه و رشدش اهمیت بیش تری پیدا می نماید.

-آیا بازی واقعاً برای بقای حیوانات اهمیت دارد؟

- بله قطعاً! برای مثال موش ها را در نظر بگیرید، آن ها در زمانِ رشد بسیار بازیگوش هستند. از هفته چهارم تا پانزدهم همه آن ها کشتی می گیرند و توی سروکله هم می زنند. اگر با عمل جراحی قشر مغزی را در بدو تولد موش ها بردارید، ممکن است تصور کنید که این کار در رفتار بازی کردنِ آن ها در آینده اثر منفی می گذارد. اما، با کمال تعجب مشاهده می کنید که بازی این موش ها هیچ تفاوتی با موش های عادی ندارد. یعنی سیم پیچی مغز این موش ها زیرقشری است. عمقی است. تثبیت شده است. وقتی متوجه می شویم که موش ها و انسان ها دارای انتقال دهنده های شیمیایی مشابه در ساقه مغز هستند؛ به این نتیجه می رسیم که تمام پستاندارانی که در سطحِ بالا بازیگوش هستند، این ظرفیت را به صورت غریزی و بنیادی دارند.

-آیا جدا کردنِ بازی و کار ایده خوبی است؟

-در دنیای ایده آل بازی و کار نباید از هم جدا و متمایز باشند. یک زباله جمع کن در برزیل کار سخت و حقوق کمی دارد. اما اگر بتوانید بین جمع آوری این زباله تا زباله بعدی طبل بزنید یا حرکات موزون انجام دهید، از کارتان لذت می برید و در واقع در حالِ بازی کردن هستید.

داشتن شغلی که از آن لذت ببرید بسیار مهم است؛ بنابراین همواره هم کار کردن، حسِ کار کردن را نمی دهد. شواهدی که ما از آنالیز میزان مغز و بازیِ حیوانات به دست آورده ایم، نشان می دهد که وقتی بازی پرورش پیدا می نماید، یاد گیری شایسته و ثبات عاطفی و بسیاری چیز های خوب دیگر حاصل می گردد.

اگر امکانش فراهم باشد، باید طوری زندگی کنیم که در هنگام انجام هر فعالیتی آن را با بازی آمیخته کنیم. بچه که بودم موقع شستن ظرف ها آواز می خواندیم. این کار تلفیقِ کار و لذت را فراهم می نماید. بسیاری از برندگان جایزه نوبل کسانی بوده اند که کار و بازی را از هم جدا ننموده اند. وقتی از آن ها می خواستی شرح دهند در آزمایشگاه شان چه کار می نمایند، متوجه می شدی که همگی مثل بچه هایی هستند که در پارک بازی می نمایند.

- بازی بچه ها چه تفاوتی دارد؟

بچه ها باید از همان بدو تولد بازی را آغاز نمایند. به جای آنکه به فرزندشان بگویند: می خواهم پسرم وکیل یا پزشک گردد، باید به او نگاه نمایند و بگویند: چه چیزی سرخوشی طبیعی را برای کودک من به ارمغان می آورد. شاید یک قلقلک ساده؛ شاید گوش دادن به موسیقی؛ شاید پریدن به هوا یا شاید ارتباطِ اجتماعی با زبانِ بچه هاه این سرخوشی را فراهم آورد. شما از همان روز های آغازین می توانید شخصیتِ طبیعیِ بازیِ کودک تان را حس کنید. بنابراین، والدین می بایست به کودک فرصت کشف کردن بدهند و او را تا می توانند تشویق نمایند تا بر اساسِ تمایلاتِ طبیعی خودش بازی کند. درک می کنم که فرزندپروری پیچیده است و انواعی از وظایف را شامل می گردد. اما بازی یک عاملِ پیش برنده جهانیِ قوی در تمام بچه ها است. توجه کردن و تقویت کردنِ بازی نوعِ بازی ای که نوزاد از آن لذت می برد و کشفِ اینکه استعداد های طبیعیِ کودک چطور در بازیِ او تجسم می یابد، یکی از ضروریاتِ فرزند پروری است.

- کودک چقدر می تواند به وسیلهِ بازی چیز یاد بگیرد؟

- ثابت شده که کنجکاوی و بازی به یادگیری و توانمندیِ بچه هاِ درحالِ رشد یاری می نماید. به همین علت است که بچه ها با پذیرفتنِ خطرِ سقوط از بخشِ سُرِ سرسره بالا می فرایند و از مانکی بار آویزان می شوند ـ علتش آن است که کودک به وسیلهِ بازی است که یاد می گیرد خطر را ارزیابی کند.

بچه ها هر چه بیش تر بازی نمایند، بیش تر از دیگران می آموزند که ظرفیتِ بدن شان چیست و چطور باید در درونِ این ظرفیت با دیگران معاشرت نمایند. بازیِ خوب، یک زبانِ آموخته شده است ک احتیاج به صرفِ زمان و خطرپذیری دارد.

- چطور با مسائل عدیده اقتصادی می توان به بازی فکر کرد؟

- علی رغم هر آنچه که در اطراف مان در جریان است، بازی به ما فرصتِ کشفِ امکان های تازه را می دهد. نوآوری و حلِ مسئله به شکلِ خلاقانه به تحققِ ماهیتِ بازیگوشِ ما مرتبط است. یکی از دلایلی که من تصور می کنم بازی هم چنان بخشی از ماهیتِ انسان هاست این است که بازی به ما یاری می نماید با جهانی که درحالِ تغییر است کنار بیاییم. اگر سفت و سخت و غیرمنعطف باشید، جایی برای امتحانِ فرصت های تازه برایخودتان باقی نمی گذارید؛ فرصت هایی که فقط در صورتِ انعطاف برای تان مهیا می شوند.

بازی برای حلِ مسائلِ سختی که با آن ها مواجهیم مهم است. بازی های بی قاعده و جست وخیز ها و کشتی گرفتن های نرم به ما همدلی را می آموزد. اگر تحمل پذیرش تفاوت ِ دیگران را نداشته باشید، جنگیدن برای تان راحت می گردد. همدلی تحمل پذیری را می آموزد.

- چطور بازیگوشی را در زندگیِ روزمره مان تلفیق کنیم؟

- در الویت گذاشتنِ لذت و خوش گذرانی باید برای همه ما مهم باشد. شاید این لذت فقط به خاطر آوردنِ لذتِ سفر یا رابطه ای دلچسب باشد. فکر می کنم همه ما این توانایی را داریم که به روان و فکر مان مراجعه کنیم و بازیگوشی را پیدا کنیم و این بخشِ مهمی از انسان بودن است. حتی اگر درگیر ترومای اقتصادی یا عاطفی هستیم، هنوز هم جا برای جوک گفتن یا بازیگوشی و شوخ طبعی هست.

بازی اشکالِ مختلفی دارد. شما هر روز امکان لذت ها و خوش گذرانی های کوچک مثل قدم زدن در محله، بازی با بچه ها، صحبت با دروهمسایه، دست کشیدن روی سر حیوانات خانگی و ... را می توانید پیدا کنید. باید به بازی به مثابه چیزی ضروری مثل مسواک زدنِ دندان ها، خواب کافی و تغذیه مناسب فکر کنیم.

ما برای بقا و رشد به بازیگوشی و بازی احتیاج داریم!

منبع: CNN

ترجمه: عاطفه رضوان نیا- سایت وبلاگ نرم افزار جیرا